Pascal Pinon consists of twins Ásthildur & Jófríður from Reykjavík, Iceland. Together they play low-fi indie acoustic pop in their bedroom. Welcome to this little blog with various things, interesting and not so interesting at all.
i feel like i should write it down, the real tourbook of pascal pinon.. if that doesn't sound too silly
we started yesterday, thursday 21st of february
the travel party consists of jófríður (who is writing this), ásthildur and tour manager and uncle kjartan. we are really lucky to have him with us because our dad couldn't make it because of school and work and all that. it's so good to have someone who you know well , and is ready to take off so much time just to help you follow your dreams
we spent until 2 am the night before, just packing all the gear up. then we had to wake up at 4 am to drive to the airport, so we were really tired when we reached frankfurt. nontheless we were really glad that it all worked out, we got the car and were ready to drive.
our first stop was in darmstadt. the gps lady voice in our car sent us straight to the venue (although we took a few extra loops because the directions were so confusing, we understand it much better now)
we were even a bit early so we had time to look around. we found an organic coffee house, where i freaked out because everything was vegan and made of spelt and soy milk. i wanted to buy everything there and send it to iceland, we are so behind with everything like that. especially compared to germany that is truly a bio heaven!
the venue was in a secret location. the concert was organized by bedroomdisco
so it was not really in a venue, it was an office that they changed completely. we first thought it was in this place:
but it was actually in this place:
here we are posing outside the venue
the show was really wonderful, we even played two extra songs !
we were quite tired afterwards so it was lovely to come to dominik's house and fall asleep. we told him we would wake up at 9 in the morning, but of course that was way too optimistic.but the sleep was good. here we are the morning after with dominik and amy schmidt who played with us.
before leaving darmstadt we shot a video with bedroomdisco tv in a really really cool antique shop. here we are surrounded by cameras and weird stuff.
on our way to karlsruhe we stopped in heidelberg and met dominique, kjartan's friend. he invited us in for coffee and cakes.
and here is our venue in karlsruhe, nun café. this is the place where we sleep tonight, it has these super cool stairs
the concert was wonderful, we were the only band playing and everybody was very quiet and interested in the music. we feel incredibly grateful to everyone organizing and helping out and of course everyone that has come to our shows. this is one great beginning for a tour!
hey everyone,
in june we will record the second album, it will be released in the fall.
until then,
we will post videos, maybe some lo-fi demos?, pictures and stuff
happy summer!
-jófríður&ásthildur
Halló halló, þökk sé Kraumi tónlistarsjóði (www.kraumur.is) gátum við, 17 ára tónlistarkonurnar (og pabbi á mixernum), ferðast yfir hálfan hnöttinn til að spila og syngja fyrir kínversku þjóðina. Eftir mikinn undirbúning og oft á tíðum vafa um hvort ferðin myndi yfir höfuð eiga sér stað, var allt komið á hreint. Visa, performance license og auðvitað flugmiðarnir. Svo við fórum í flugrútuna kl.5 og svo á Leifsstöð á fimmtudagsmorgni 27.október. Við flugum til Parísar, biðum þar í 10 klukkutíma og flugum svo til Shanghai um nóttina. Alveg helluð lentum við á Pudong og þar beið okkar Julia Yu, tour manager og túlkur. Við vorum svo helluð að við gleymdum einni töskunni á flugvellinum, en sem betur fer föttuðum við það nógu snemma svo það var ekki nema klukkutími sem fór í að sækja hana aftur. Fall er faraheill hugsuðum við og keyrðum og keyrðum þar til við vorum komin til Hangzhou. Við tékkuðum okkur inn á hótelið og fórum beint að sofa.
Daginn eftir voru fyrstu tónleikarnir. Þeir voru á West Lake festival og við vöknuðum snemma til að keyra í sándtékk. Festivalið var mjög stórt, en á allri hátíðinni mættu 16.000 manns. Á tónleikunum okkar voru 1000-2000 manns og það gekk alveg eins og í sögu.
Það kom okkur á óvart hvað kínverjarnir voru allir gríðarlega spenntir að taka af sér mynd með okkur en við vorum, eftir tónleikana, í klukkutíma að árita diska og brosa á myndum með hinum og þessum aðdáendum.
Daginn eftir áttum við ævintýralega upplifun í Hangzhou, en þá fórum við á veitingastað uppi á fallegu fjalli og pöntuðum þar alskonar framandi rétti. Með okkur í mat var promoterinn og maðurinn sem gerði þennan túr að veruleika, Ni Bing.
Eftir það fórum við að skoða sögulegt stöðuvatn í nágrenninu og sigldum um vatnið. Julia sagði okkur alskonar kínverskar þjóðsögur sem voru sprottnar upp frá þessum stað, og við skoðuðum fræga minnisvarða/styttur sem er að finna á seðlinum þeirra
Daginn eftir það flugum við til Guangzhou. Þar var veðrið ótrúlegt gott og við, Íslendingarnir, í algjöru sjokki yfir þessu hlýja októberloftslagi.
Um kvöldið spiluðum við á tónleikum í Guangzhou og af því að það var var hrekkjavaka þá ákváðum við að vera með grímur í einhverjum lögum.
Daginn eftir keyrðum við til Shenzen. Fyrst komum við á hótelið en við gátum ekki stoppað lengi þar því við þurftum næst að keyra þangað sem tónleikar kvöldsins áttu sér stað. Algjörlega óafvitandi enduðum við á frönskum veitingastað lengst í úthverfi Shenzen borgar þar sem allar konurnar voru með Chanel töskur og karlarnir reykjandi vindla.
Það var samt þannig að þetta var líka viðurkenndur tónleikastaður, þótt við höfum aldrei séð annað eins, og mjög margir gestir kæmu þangað til þess að uppgötva nýja tónlist. Á tónleikunum var líka kynnir, en það hafði ekki verið þannig áður á túrnum, og hann kynnti okkur eftir fyrsta lagið og svo aftur eftir annað lagið. Það var mjög súrrealísk stund þar sem hann stóð og benti á okkur og talaði og talaði og fólkið hló og á meðan höfðum við ekki hugmynd um hvað hann var að segja. Við hlógum svo mikið eftirá að það var erfitt að spila í næstu lögum.
Næsta dag (þá er kominn 2.nóvember), ákváðum við að skoða bæinn og fórum á risastóra verslunargötu. Af því það var svo gott veður fengum við okkur ís.
Um kvöldið spiluðum við á klúbbi sem var í sömu byggingu og hótelið okkar. Hann heitir True Color Club og þar var fólk búið að safnast saman áður en við áttum að spila. Af því það var svo mikill hávaði í fólkinu ákváðum við að hækka rosalega mikið í okkur, svo að við stelpurnar þurftum að vera með eyrnatappa. Þessi hljóðstyrkur sagði Julia samt að væri mjög eðlilegur.
Daginn eftir vöknuðum við eldsnemma til þess að fljúga til Shanghai, lokaáfangastaðar í ferðinni.
Við tékkuðum okkur inn á hótelið og fórum svo að skoða bæinn.
Við lentum í því að týnast á háannatímanum og urðum þess vegna of sein í kvöldmat með Ni Bing. Af því það var engan leigubíl að fá kom hann bjargvættur á leiguvespu og við fórum út að borða.
Daginn eftir var tónleikadagur. Við fengum far í lúxus Mercedes Benz bílum á tónleikastaðinn, sem var í sal í sama húsi og risa risa Mercedes Benz arena. Það kom í ljós að er vinnustaður Ni Bing, sem sér líka um stóra stóra salinn. Við sándtékkuðum og fengum svo sérherbergi til að hafa okkur til.
Tónleikarnir gengu eins og í sögu en í salnum, sem líkist meira leikhúsi en tónleikastað, var allt til alls og sándið sérlega gott. Þetta voru seinustu tónleikarnir á túrnum.
Við komumst að því að daginn eftir voru Akon tónleikar á risa arenanu og spurðum Ni Bing hvort hann gæti útvegað miða. Okkur til mikillar gleði var það minnsta mál í heimi svo að daginn eftir fórum við á tónleika með þessum mikla keisara, sem við vorum allar aðdáendur að í 6.bekk, og skemmtum okkur konunglega.
Síðasta daginn okkar fórum við á antíkmarkað, skoðuðum borgina og fórum í frægt musteri þar sem við borðuðum heimsfræga dumplinga (þurftum að bíða í röð í 40 mínútur).
Þetta var með sanni æðisleg ferð og við viljum aftur þakka Kraumi fyrir að gera hana að veruleika. Allar heimsins bestu kveðjur! Pascal Pinon
